Το νομοσχέδιο – σκούπα των 263 άρθρων του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποτελεί ένα μίγμα νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών και προεκλογικών εξυπηρετήσεων.
Φωτογραφικές διατάξεις και «παραθυράκια» για εξαιρέσεις από τις ήδη αποδυναμωμένες ρυθμίσεις προστασίας του περιβαλλοντικού πλούτου της χώρας συνθέτουν το μωσαϊκό ενός νομοσχεδίου που εναρμονίζεται πλήρως με τις απαιτήσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, καθώς συμπεριλαμβάνει αυτούσιες τις προτάσεις τους για ζητήματα χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, για τους λιμένες και την αδειοδότηση των Α.Π.Ε.
Εκτός αυτών, όμως,. η κυβέρνηση Μητσοτάκη βάζει στο στόχαστρο το νερό, μετατρέποντας το, επί της ουσίας, σε εμπορικό προϊόν. Κι αυτό διότι ανοίγει την πόρτα για την ιδιωτικοποίηση ενός κοινού αγαθού ζωτικής σημασίας.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του νομοσχεδίου η νεοϊδρυθείσα Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Ύδατος θα εποπτεύει την ορθή εφαρμογή των συμβάσεων παραχώρησης υπηρεσιών ύδατος σε τρίτους. Ωστόσο, οι διατάξεις αυτές έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, το Σύνταγμα και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που θωρακίζουν τον κοινωφελή χαρακτήρα της ύδρευσης και το γεγονός ότι το νερό δεν αποτελεί εμπορικό προϊόν για να ρυθμίζεται με καθεστώς αγοράς.
Και παρότι οι περιβαλλοντικοί φορείς και η Ένωση Διοικητικών Δικαστών ζητούν την απόσυρση του νομοσχεδίου και η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις για την συνταγματικότητα του, η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην προώθηση του, προσπαθώντας να κάνει το μαύρο-άσπρο. Για μια ακόμα φορά, αγνοεί τις ανάγκες της κοινωνίας και νομοθετεί για τους λίγους σε βάρος των επόμενων γενιών.